Bijbellezing: Lucas 19: 37-44
Geliefde broeders en zusters in de Here Jezus,
Wanneer heb je voor het laatst gehuild? Wat heeft je aan het huilen gemaakt? In deze tijd van de pandemie rouwen velen van ons om hun verlies. Ze verloren niet alleen dierbaren, maar er waren ook mensen die hun baan of levensonderhoud verloren, het samenzijn met familieleden, geloofsbroeders en vrienden verloren. Er zijn ook mensen die het gevoel hebben dat ze hun vrijheid hebben verloren omdat ze thuis moeten blijven. Degenen die van etalageshoppen houden, missen het loopje om ‘hun ogen de kost te kunnen geven’. Evenzo verliezen zij die van lekker eten houden, hun favoriete restaurants om samen met familie of vrienden te eten.
Welnu, broeders en zusters, niet alleen tijdens deze pandemie hebben we veel verliezen geleden. Is het niet zo dat het leven in deze wereld ook een cyclus of een reeks van verlies op verlies is? Dit betekent dat zolang we in deze wereld leven, we zeker verschillende verliezen zullen ervaren. Vanaf het moment dat een baby wordt geboren, verliest hij het comfort en de warmte van het zijn in de baarmoeder van de moeder. Hij ging een nieuwe en vreemde wereld binnen.
Bovendien, elke keer dat we een verjaardag vieren, neemt onze leeftijd toe, maar aan de andere kant hebben we daarmee ook een jaar minder dat we nog in de wereld leven.
Wanneer de kinderen volwassen worden en een gezin krijgen, ervaren de ouders het zogenaamde "lege nest"-syndroom, de leegte in huis door het verlies van het samen zijn met hun kinderen. Als we dan met pensioen gaan, verliezen we onze baan. En naarmate we ouder worden, verliezen we niet alleen onze jeugd en verliezen we langzaamaan onze gezondheid. Maar ook verliezen we dierbaren, een voor een, ouders, broers en zussen, echtgenoten, echtgenotes, kinderen, vrienden. Totdat we uiteindelijk zelf de kans verliezen om in deze wereld te leven omdat we naar het huis van onze Vader in de hemel terugkeren.
Nu, in verband met deze verschillende verliezen, is het heel natuurlijk en menselijk dat wij als mensen die emoties en gevoelens hebben, ook kunnen rouwen en huilen. Het is geen toeval dat God ons genoeg tranen geeft om te treuren en te huilen.
En wat verbazingwekkend is, mijn broeders en zusters, is dat onze tranen altijd kunnen worden aangevuld of bijgevuld. Dat ze nooit opraken. In feite is het gevaarlijk en ongezond als we nooit huilen. Er is een getuigenis van een vader die deelneemt aan de Bijbelstudie die zei dat zijn vader op hoge leeftijd zijn oog moest laten opereren omdat hij zelden of bijna nooit gehuild had, dus bijna geen tranen had vergoten in zijn leven.
Broeders en zusters, er zijn inderdaad bepaalde mensen die rouwen, maar het moeilijk vinden om te huilen en tranen te vergieten. Misschien zijn deze mensen opgegroeid in een cultuur die het verbood, vooral voor jongens, om te huilen. Dus er werd gezegd: “Jongens moeten sterk zijn, niet huilen". Er is ook een theologisch begrip dat zegt dat christenen niet moeten treuren of huilen omdat het christenen laat zien die zwak zijn en geen geloof hebben. Is zo'n theologisch begrip waar?
Uit de passages die we hebben gelezen en gehoord, blijkt dat zelfs de Heer Jezus kon huilen. Betekent dit dat Jezus - God geïncarneerd in menselijke vorm, zwak was en geen geloof had? De Bijbel vermeldt twee gebeurtenissen waarin staat dat de Heer Jezus huilde. De eerste is tijdens de dood van Lazarus, hierover predikte mijn collega ds. Marla afgelopen zondag. Er staat in Johannes 11:35: "Jezus begon ook te huilen.".
En het tweede vers waarin staat dat de Heer Jezus huilde, staat in onze passage, namelijk de gebeurtenis van de Heer Jezus die de stad Jeruzalem binnenkwam en werd begroet en geprezen als een koning, zoals verteld volgens Lucas' versie van het Evangelie. In vers 41 staat: "Toen hij Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de stad."
Twee keren wordt vermeld dat de Here Jezus huilde, dit was om verschillende redenen. De eerste keer die wordt vermeld, huilde de Heer Jezus omdat hij zich verloren voelde en rouwde met Martha en Maria, die werden achtergelaten door hun broer Lazarus. Wat is dan de reden dat de Heer Jezus huilde over de stad Jeruzalem? Natuurlijk is er iets heel belangrijks als Jezus zou huilen over de stad Jeruzalem.
De stad Jeruzalem is een van de belangrijkste steden ter wereld.
Vaak wordt het aangeduid als de heilige stad en in Psalm 48: 2 wordt Jeruzalem de stad van onze God genoemd. De stad Jeruzalem was het centrum van de joodse eredienst, de plaats waar de tempel van God stond. Bij elke grote viering kwamen Joden uit verschillende plaatsen naar Jeruzalem, sinds de stichting van de tempel door koning Salomo rond de 10e eeuw voor Christus. De stad Jeruzalem was ook een plaats voor schriftgeleerden en Farizeeën om bijeen te komen om de wetten van de Thora te bestuderen. En de stad Jeruzalem, in de tijd dat Jezus op aarde leefde, werd geregeerd door de Romeinen.
Broeders en zusters, de vier evangeliën beschrijven de gebeurtenissen van de intocht van de Heer Jezus in de stad Jeruzalem. Jezus werd met veel tamtam begroet en verwelkomd door de menigte.
Ze riepen het uit, men zei: "Hosanna! Gezegend hij die komt in de naam van de Heer.”Het woord "hosanna" (dit is niet te vinden in de versie van Lucas van het verhaal), het Hebreeuws is “hosjiana”, wat betekent "red (ons) toch" - "red (ons) toch", het is een smeekbede of gebed. In de Johannesversie van het Evangelie wordt Jezus zelfs begroet als de “Koning van Israël”! (Johannes 12:13).
Er is hier iets dat vreemd en verbazingwekkend voor ons is. Zou het niet zo moeten zijn dat, als Jezus werd verwelkomd en begroet werd door de menigte en werd beschouwd als de Messias en Koning, hij zich gelukkig en vreugdevol zou moeten voelen? Zullen wij ons ook niet gelukkig en gevleid voelen als iemand ons prijst? Maar waarom staat er in onze passage dat de Heer Jezus huilde? Wat zorgde ervoor dat Jezus huilde over de stad Jeruzalem? Er zijn minstens 3 redenen:
1. De Heer Jezus huilde over de stad Jeruzalem omdat de inwoners het doel van zijn komst niet begrepen of verkeerd begrepen. De inwoners van Jeruzalem en de menigte in die tijd verwelkomden Jezus als de Messias (gezalfde), die hen zou bevrijden van de Romeinse bezetting. Dit is in overeenstemming met hun verwachting van de profetie in het boek Daniël 9:25: "Je moet weten en begrijpen: Vanaf het ogenblik waarop het woord is uitgegaan dat Jeruzalem hersteld en opgebouwd zal worden tot het tijdstip waarop een gezalfde vorst verschijnt...”
Dus, mijn broeders en zusters, in die tijd waren de inwoners van Jeruzalem er vast van overtuigd dat de vervulling van Gods belofte, namelijk de komst van de langverwachte en lang opgewachte Messias, Jezus, uitkwam. Ze hadden zelf Jezus veel genezingen en wonderen horen en zien doen. Daarom kunnen we begrijpen dat, toen Jezus de stad Jeruzalem binnenkwam, hij als koning werd begroet.
Ze waren erg blij want het was zover, ze zouden worden bevrijd. Ze hadden lange tijd ontberingen en lijden meegemaakt als gevolg van de overheersing door andere naties. We kunnen nu voelen hoe lang het duurt voordat de COVID-19-pandemie voorbij is. Het is meer dan 1 jaar geleden en we weten niet hoe lang we zullen moeten wachten.
Nu hadden de inwoners van Jeruzalem en het Joodse volk, heel lang, honderden jaren, zo gewacht. Ze verlangden ernaar de glorie van de stad Jeruzalem te herstellen in de dagen van koning David en Salomo. Nu is de langverwachte Vredevorst in Jezus gekomen. Daarom verwelkomden ze Jezus enthousiast en zwaaiden met palmbladeren, als symbool van de overwinning.
Maar helaas erkenden ze het diepste geheim van de betekenis van het woord "vrede" niet. Ze geloofden dat de Heer Jezus, de Vredevorst, kwam om hen vrede te schenken of om hun vredestichter te zijn, in de zin dat hij hen zou bevrijden van oorlog en bezetting. Maar ze waren ongevoelig en erkenden niet wie Jezus was - de echte Vredevorst. Dit is duidelijk in tegenspraak met de betekenis van de naam Jeruzalem: "de stad van vrede".
Hun verkeerde begrip werd duidelijk toen ze later dachten te weten dat Jezus niet de Messias was, zoals ze hoopten, niet wat ze dachten en begrepen. Daarom waren ze erg teleurgesteld. Dat is de reden waarom, toen Jezus werd gearresteerd en berecht, de inwoners van Jeruzalem en de menigten die Jezus eerder hadden begroet en toen enthousiast riepen:”Gezegend hij die komt als koning, in de naam van de Heer! Vrede in de hemel en eer aan de Allerhoogste!"(Lucas 19:38), later riepen: “Kruisig hem, kruisig hem! "(Lucas 23:21) Dit waren dezelfde mensen. Verbazingwekkend is het niet! In iets minder dan een week tijd was hun houding veranderd van het verwelkomen en begroeten van Jezus als Koning, in het haten van Jezus.
Broeders en zusters die de Heer Jezus liefhebben,
Ze hadden een verkeerde of foute kijk op de Messias. Hun hoop op de toekomstige Messias had alleen betrekking op uiterlijke zaken, namelijk bevrijding van bezetting en herstel van Israëls glorie. Maar de missie van Jezus' komst was niet alleen voor uiterlijke zaken, maar ook voor zaken die veel belangrijker zijn, namelijk geestelijke zaken en zaken die voor altijd en eeuwig zijn. Hij brengt ware vrede in deze wereld.
Jezus kwam als de Verlosser die verzoening bracht voor hun zonden door aan het kruis te sterven en weer op te staan. Dit werd door God gedaan omdat Hij veel van zijn uitverkoren volk houdt. Hij denkt niet alleen aan de tijdelijke fysieke of uiterlijke behoeften van Zijn volk, maar eerder aan de belangrijkste menselijke behoeften, namelijk hun relatie met God, die als gevolg van zonde is verbroken of afgesneden.
Het is erg ironisch nietwaar, Gods uitverkoren volk dat de betekenis van de komst van zijn Messias niet begreep. In feite kwam Jezus in de eeuwigheid bij hen wonen, niet alleen op aarde maar ook in de hemel. Het is jammer dat de inwoners van Jeruzalem dit niet beseften. Om deze reden treurde en huilde de Heer Jezus.
2. De tweede reden waarom de Heer Jezus huilde over de stad Jeruzalem? Omdat de stad en de inwoners van Jeruzalem uiteindelijk chaos zouden ervaren, zoals Jezus zei in de verzen 43 en 44. Ze zouden worden vernietigd en de stad Jeruzalem zou worden verwoest. Wat een verschrikkelijk lot zou de stad en de inwoners van Jeruzalem overkomen. Met deze scherpe woorden probeerde Jezus de inwoners van Jeruzalem nieuw leven in te blazen. Maar helaas liepen de inspanningen van Jezus op een dood spoor uit. Omdat er geen teken van berouw was van de inwoners van Jeruzalem. Volgens gegevens uit de wereldgeschiedenis verwoestte de Romeinse generaal Titus de stad en de tempel in Jeruzalem in het jaar 70 na Christus.
3. De laatste reden waarom de Heer Jezus over Jeruzalem huilde, was, dat ze weigerden zich te bekeren. Herinneren we ons nog de eerste woorden die Jezus sprak aan het begin van de reis van zijn lijdensweken? Jezus zei: “Kom tot inkeer, want het koninkrijk van de hemel is nabij!"(Mattheüs 4:17). Later waarschuwde Jezus hen ook, zoals geschreven staat in Lukas 13:34: “Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, en stenigt wie naar haar toe zijn gestuurd! Hoe vaak heb ik je kinderen niet bijeen willen brengen zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels hoedt, maar jullie hebben het niet gewild.”
Broeders en zusters, het is interessant op te merken dat Jezus Jeruzalem een waarschuwing gaf aan de hand van een afbeelding van het dagelijkse leven van een kip en kuikens. Is het niet zo, dat als er gevaar dreigt, de kuikentjes naar de moeder toe rennen? Ze verstoppen zich onder haar vleugels. Ze voelen zich daar veilig.
Met deze waarschuwing probeerde Jezus feitelijk de ogen van de inwoners van Jeruzalem te openen. Hij liet ze zien dat er een groot gevaar dreigde. Jezus moedigde hen aan om te komen en door Hem gered te worden. Maar het is jammer dat Jeruzalem de waarschuwing van Jezus weigerde en het gevaar niet inzag, en ook geen veilige toevlucht zocht. Het hart van Jezus was zo triest en bedroefd door de hardheid van de harten van de mensen van Jeruzalem. Huil dan, Jezus!
Geliefde broeders en zusters in de Here Jezus,
Laten we de zesde lijdensweek ingaan, de laatste week voordat Jezus werd gekruisigd, door dit verhaal van Jezus, die om Jeruzalem huilde, in ons eigen leven te reflecteren. In hoeverre kennen wij onze Heer? Hebben we een correct begrip van wie Jezus is? Is Jezus echt het doel van ons leven of gewoon het middel waarmee we iets vragen?
Wat kunnen we leren in deze tijd van de pandemie? Zijn we enkel maar bezig met het nastreven van dingen die tijdelijk en materieel zijn, en genoegens van deze wereld? Of besteden we onze tijd ook aan dingen die eeuwig zijn, namelijk onze relatie of band met God. Wat als Jezus naar ons leven en de wereld van vandaag kijkt? Verheugt hij zich erover, of brengt het hem weer tot huilen? "Bekeert u, geeft u over en vertrouw uw leven aan God toe". God zegene ons allen.
Amen.