Lezing: Johannes 14: 1-3

Geliefde broeders en zuster in de Heer Jezus,

Heb je ooit de woorden ‘Oost west, thuis best’ gehoord? Deze uitdrukking wordt meestal gebruikt om een ​​gevoel van geluk te tonen wanneer je thuiskomt, na een lange reis of een lange tijd. ‘Oost west, thuis best’ drukt een gevoel van opluchting en verlangen uit om weer thuis te zijn en herenigd te worden met degenen van wie we houden en van ons houden.

De uitdrukking ‘Oost west, thuis best’ herinnert ons er ook aan dat het huis niet alleen een gebouw of een plek om te wonen voor het gezin is, maar dat er een sfeer heerst die nergens anders te vinden is. ‘Oost west, thuis best’ maakt van ons huis een veilige, comfortabele en plezierige plek. Een plek waar gezinsleden samen kunnen groeien en delen in de ups en downs. De plaats waar Gods liefde wordt gepraktiseerd. Deze ‘Oost west, thuis best’-sfeer is waar iedereen naar verlangt.

Geliefde broeders en zusters in de Heer Jezus,

Deze aanhoudende pandemieperiode herinnert ons er allemaal aan dat mensen, die door God geschapen zijn als sociale wezens, samen moeten leven, voor elkaar moeten zorgen en elkaar nodig hebben. Tegenwoordig zijn er zoveel mensen die de aandacht en liefde van anderen nodig hebben. De aanwezigheid van een kerk of een gemeenschap van gelovigen kan een plek zijn waar de huiselijke sfeer kan worden gevoeld en ervaren.

We zijn dankbaar dat we een God hebben die zoveel van ons houdt. Hij wilde altijd al een liefdevolle relatie met Zijn volk hebben. Hij brengt ons zelfs in Zijn familie en deelt met ons alles wat Hij heeft. Als we ons geloof in Christus stellen, wordt God onze Vader, worden we Zijn kinderen, worden andere gelovigen onze broeders en zusters en wordt de kerk onze geestelijke familie.

De kerk zou een plaats moeten zijn waar Gods liefde geopenbaard wordt. Een plek waar iedereen, wie hij/zij ook is, zich geaccepteerd, erkend en gewaardeerd voelt als geestelijke broeders en zusters in Christus. Zoals in Gods Woord voor levensvernieuwing stond: "Want u bent allemaal kinderen van God door het geloof in Jezus Christus." De kerk wordt een plaats of thuis waar wij, als geliefde kinderen van God, samenleven en groeien in gebeurtenissen van vreugde en verdriet.

Maar we beseffen ook dat samenleven als broeders en zusters in Gods grote familie niet gemakkelijk en vol uitdagingen is. Er is zoveel variatie in de grote familie van God. We komen uit verschillende etniciteit, culturen, sociale status, opleiding, achtergronden en gebruiken. Het is niet eenvoudig om elkaar te accepteren en samen te werken. Alleen Gods liefde kan ons altijd binden en verenigen als medeleden van Zijn grote familie.

Geliefde broeders en zuster in de Heer Jezus,

We zijn dankbaar om in deze dienst getuige te zijn van de Heilige Kinderdoop van Joy Felicia Atta Paulus, dochter van Paulus en Elvin. De doopgebeurtenis is voor ons geen traditie, maar heeft een theologische betekenis, de intrede of toetreding van een persoon tot de grote familie van God. Felicia is inderdaad nog klein en begrijpt niet veel. De doop van dit kind werd uitgevoerd op basis van het geloof van Paulus en Elvin, als de ouders van Felicia die door God aan hen waren toevertrouwd.

We geloven dat het kind of de kinderen die we hebben, niet van ons zijn, maar ons door God zijn toevertrouwd, evenals de mensen van wie we houden, die bij ons wonen en leven, door God zijn toevertrouwd. Door Felicia te laten dopen, betekent dit dat Felicia zich bij ons voegt in de grote familie van God. Maar onthoud, dit is niet het einde maar het begin van het proces voor ons om Felicia aan Christus voor te stellen.

Er zijn plichten en verantwoordelijkheden die we delen, zowel voor Paulus en Elvin als biologische ouders, een grote familie van Paulus en Elvin, maar ook voor ons als een gemeenschap of ‘geestelijke’ familie voor Felicia. Het is de plicht en verantwoordelijkheid om Felicia op te voeden en te koesteren zodat ze zich geaccepteerd voelt zoals ze is en Gods liefde ervaart en Christus in haar leven kent. En als ze oud genoeg is, zal Felicia haar geloof belijden om Jezus te aanvaarden en te volgen als Heer en Verlosser van haar leven.

Met vreugde verwelkomen we Felicia's doop en haar als lid van Gods uitgebreide familie. We bidden dat Felicia volwassen mag worden en mag groeien tot een kind dat God vreest, haar ouders respecteert en een zegen wordt voor veel mensen.

Geliefde broeders en zusters in de Heer Jezus,

In het leven samen als een grote familie van God, zullen we zeker ook gebeurtenissen van vreugde en verdriet meemaken en doormaken. Dit maakt deel uit van ons leven in deze wereld. Eerder verheugden we ons toen we Felicia's doop verwelkomden, dus bij deze dienst zullen we ook onze broeders en zusters gedenken die eerder werden teruggeroepen naar het huis van de Vader in de hemel. In deze tijd van de pandemie hebben we zoveel mensen verloren die we kennen en liefhebben. Sommigen van ons moesten in korte tijd zelfs een aantal naaste familieleden verliezen.

Ook al weten en beseffen we dat het leven in deze wereld tijdelijk is, maar eerlijk gezegd zullen we nooit voorbereid zijn om de mensen te verliezen van wie we houden en van ons houden. Zeker als we niet de kans krijgen om afscheid te nemen of bij een uitvaart aanwezig te zijn, is dat heel moeilijk.

Dit is een feit van het leven waaraan we het hoofd moeten bieden en waarmee we moeten leven. Het menselijk leven in deze wereld is slechts tijdelijk en we weten niet wanneer de tijd zal komen dat God ons naar huis zal roepen. Maar als kinderen van God hebben we hoop op het eeuwige leven. De dood is niet het einde van alles, maar het begin van een persoonlijke ontmoeting met God die ons liefheeft en die we liefhebben.

Dit is ook wat de Heer Jezus zei, in onze passage. Op dat moment zou Jezus worden gescheiden van Zijn discipelen, die altijd bij Hem waren. Natuurlijk was het erg moeilijk voor de discipelen om afscheid te moeten nemen van Jezus die hun Meester en Heer was. Daarom zei Jezus, voordat hij afscheid nam: 'Laat uw hart niet verontrust worden; geloof in God, geloof ook in Mij.”

Jezus spoorde de discipelen aan, te midden van hun rusteloosheid en verwarring, om in God en in Hem te geloven. De term geloof in God, geloof in Mij kan ook begrip geven dat er twee personen zijn waarin we zouden moeten geloven, namelijk God en Jezus. Maar de echte betekenis: Geloof in Mij omdat Ik en de Vader één zijn. Ik ben in de Vader en de Vader is in mij. Ik ben de incarnatie van God Zelf.

Geloven in Jezus is niet alleen in de zin van Jezus aanvaarden als onze Heer en verlosser, maar geloven betekent ook dat we ons hele leven aan Jezus durven toevertrouwen, of we nu verdrietig of gelukkig zijn, we vertrouwen nog steeds op Jezus. Door te geloven en zichzelf aan Jezus toe te vertrouwen, zal vrede brengen in hun rusteloze harten.

Toen stelde Jezus de discipelen gerust door een bevestiging aan te bieden, zeggende: "In het huis van mijn Vader zijn vele woningen ...". De term “het huis van mijn Vader” verwijst naar de hemel, waar God woont, waar de huiselijke sfeer kan worden gevoeld. In de atmosfeer beschreven in het boek Openbaring, zullen er geen tranen meer zijn, geen dood, geen rouw, geen weeklagen of verdriet meer. Dat is ons echte thuis.

Met deze woorden wilde Jezus de discipelen eraan herinneren dat er in het huis van Zijn Vader altijd een plaats is. We zijn dankbaar, vanwege Gods liefde hebben wij als Zijn kinderen ook altijd een plaats in het ‘Koninkrijk van God’ zowel op aarde als in de hemel.

In onze passage deed Jezus ook twee beloften aan Zijn discipelen: Hij zal een plaats voorbereiden (2b) en Hij zal terugkomen en hen naar Zijn plaats brengen (3b).

Met de zekerheid van deze belofte zouden de discipelen er altijd zijn en met Hem leven. De verzekering om “altijd bij de Heer te zijn" geldt ook voor ons, zoals de schrijver van Psalm 23 het stelt: "... Ik zal voor altijd en altijd in het huis van de Heer wonen." Dit is de hoop voor ons, gelovigen van wat beperkt en sterfelijk is in deze wereld, dat er nog iets heerlijks en eeuwigs is, namelijk Christus die regeert. We verlangen er zeker allemaal naar om terug te keren naar het huis van onze Vader in de hemel – Oost west, thuis best.

Broeders en zusters, we krijgen nog steeds de kans om te leven, laten we onze reis van het leven in deze wereld voortzetten, door te leven wat dominee Andar Ismail zei in zijn boek “Happy Birthday” pagina 127. “Het leven is niet gemakkelijk. Als we echter terugkijken, vooruitkijken en met geloof omhoogkijken, dan is het leven mooi. We voelen dat het leven echt kostbaar is. Het bewijs is dat God Zelf ons leven waardeert. Het helpt ons op deze levensreis. We vinden ook dat het leven de moeite waard is. ‘Carpe Diem’ (Latijn: het ‘Pluk de dag!’), wat betekent profiteer van de dag, laat geen dag voorbijgaan zonder betekenis ..." God zegene ons allemaal.

AMEN.