Bijbellezing: Genesis 45: 1-10

Geliefde broeders en zusters die geliefd zijn in de Here Jezus,

Ik nodig u allen uit om deze afbeelding te bestuderen. (Afbeelding) Deze afbeelding wil het ‘inner child’ illustreren. Wat betekent dat? Het ‘inner child’ is het kind zoals we ons dat van vroeger herinneren. Onze kindertijd ligt soms al heel ver achter ons. In onze kindertijd hebben we vele gebeurtenissen ervaren.

Al deze ervaringen zijn opgenomen in ons onderbewuste en nemen we tot op heden met ons mee. Ons ‘inner child’ zit stil en rustig in ons onderbewuste. Maar wanneer we een gelijksoortige ervaring meemaken kan ons ‘inner child’ weer tevoorschijn komen en zonder dat we het merken zijn gezicht laten zien en onze gedachten, gevoelens en ons handelen beïnvloeden.

Een voorbeeld: meneer A wordt als kind niet gewenst of afgewezen door zijn ouders. Vervolgens wordt meneer A opgevoed door zijn pleegouders. Dus meneer A zal een ‘inner child’ bezitten die een afwijzing heeft meegemaakt. Het gevoel om afgewezen te worden zal hij meenemen naar de volwassenheid. Als hij een soortgelijke afwijzing meemaakt dan zal zijn ‘inner child’, als afgewezen kind, tevoorschijn komen.

Broeders en zusters, we bezitten allemaal een ‘inner child’ met ervaringen uit het verleden, hoewel in verschillende vormen. Onze vroegere ervaringen bestaan in het algemeen uit twee soorten, namelijk: traumatische ervaringen en indrukwekkende ervaringen. Traumatische ervaringen zijn pijnlijke ervaringen, zoals afgewezen worden, vaak gepest worden, seksuele intimidatie, het verlies van iemand van wie we houden, het frequent meemaken van geweld, veracht worden, niet worden gewaardeerd, en vele andere. 

Indrukwekkende ervaringen zijn prettige ervaringen die een diepe indruk hebben achtergelaten in ons leven, zoals wanneer we veel succes hebben gehad, vaak zijn geaccepteerd, gewaardeerd, erkend, gered of geholpen toen we in moeilijkheden waren, enz.

Deze twee ervaringen worden gewoonlijk diep in het onderbewuste opgenomen, zonder dat we er ons ervan bewust zijn dat ze wel degelijk onze gedachten, woorden en daden tot op heden beïnvloeden. Hoewel de gebeurtenissen al lang geleden zijn, al jaren geleden of zelfs al decennia geleden, kunnen ze op elk willekeurig moment weer tevoorschijn komen en onze gedachten, emoties en gemoedstoestand op dat moment mede bepalen.  

Vooral traumatische ervaringen die ons hart verscheurden in onze jeugd nemen we mee in het heden. De bekende nazi-dictator Adolf Hitler vertelde ooit dat hij monnik had willen worden. Hij stelde zichzelf vaak voor als een kloosterling. Echter, in zijn kindertijd ervoer hij vaak geweld in huis. Hitler werd haast elke dag geslagen door zijn stiefvader. Hij is zelfs ooit vastgebonden aan een boom, gemarteld en geslagen tot hij flauwviel.

Wanneer we vroeger een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt, dan doen we er alles aan om deze ervaring te ontwijken of te vergeten. Maar in werkelijkheid kunnen we deze gebeurtenis niet vergeten. Meestal is het zo dat hoe harder we ons best doen om de gebeurtenis kwijt te raken, hoe meer we ons erdoor voelen achtervolgd. Pijnlijke ervaringen uit het verleden kunnen ons gevangen houden en het ons onmogelijk maken om verder te kunnen gaan met ons leven.

Dit innerlijke kind kan in principe worden veroorzaakt door de behoefte aan 4 basisemoties:

1. Een gevoel van waarde. In de kinderjaren kreeg het kind bijvoorbeeld vaak een slecht label, zoals incompetent, ondeugend, lui, dik, enz. Of vaak vergeleken met gelijkenis, hij is niet zo slim als zijn broer, zijn cijfers zijn niet zo goed als die van zijn vrienden. Dit gebrek aan een gevoel van eigenwaarde zorgt ervoor dat het kind opgroeit met gevoelens van minderwaardigheid of probeert het te verdoezelen met veel gepraat om zijn zelfrespect te vergroten.
2. Acceptatie. Er wordt bijvoorbeeld van een meisje verwacht dat ze als jongen werd geboren. Of een kind groeit op met ouders die het erg druk hebben met werken en geen tijd geven om bij hun kinderen te zijn. Kinderen groeien dan op met het gevoel afgewezen te worden en worden gevoelig en vertonen overdreven reacties wanneer ze in de toekomst door anderen afgewezen worden.
3. Een gevoel van veiligheid. Bijvoorbeeld een persoon die als kind is geadopteerd of een trauma, misbruik of verwaarlozing heeft meegemaakt. Ze groeien op met een onzeker gevoel en worden gemakkelijk overdreven angstig en opgewonden.
4. Relatie. Een kind dat in de vroege kinderjaren geen aandacht en een harmonieuze relatie met de ouders heeft, zal opgroeien met een eenzaam gevoel en het moeilijk vinden om relaties met andere mensen op te bouwen.

De ervaringen die we meenemen uit het verleden, daar hebben we geen invloed op. Maar we hebben wel controle over hoe we reageren op de pijnlijke herinneringen uit ons verleden. Willen we nog steeds vastgeketend blijven aan ons pijnlijke verleden, of willen we de ketenen verbreken door ons verleden te accepteren en ermee in het reine te komen? Dat is een keuze! Willen we dus vastgeketend blijven of er vrede mee sluiten?

Geliefde broeders en zusters die geliefd zijn in de Here Jezus,

Wat interessant is in onze lezing van vandaag is de personage van Joseff die een zeer traumatische jeugd had. Hij werd tegengewerkt door zijn broers. Hij werd afgewezen en zelfs bijna vermoord. Laten we ons proberen voor te stellen dat wij in de situatie van Jozef zouden zitten. Hoe zouden wij ons voelen wanneer we zouden worden afgewezen, gehaat, gekwetst, en bijna vermoord door onze eigen broers? Echt een verdrietige, pijnlijke en traumatische ervaring, nietwaar?

Ten slotte werd hij door zijn eigen broers verkocht aan buitenlandse handelaren. Stel je de emotionele wonden voor die hij moest doorstaan. Hij moet zich in zijn jeugd onzeker, onwelkom en onwaardig hebben gevoeld en had geen geweldige relaties ondervonden.

Het is begrijpelijk als Josef opgroeide tot iemand vol haat, een verlangen om zijn broers te onderdrukken en wraak te nemen. Maar dat was niet het geval. In de passage die we lezen, blijkt dat het verhaal van Jozef een happy end heeft. Hoe ging Josef om met traumatische gebeurtenissen en emotionele wonden?

In vers 1 wordt gezegd “Jozef was zijn gevoelens niet langer de baas” en in vers 2 “daarna barstte hij in tranen uit en huilde zo hard dat de Egyptenarenen en het hof van de Farao het konden horen.” Dit wijst op een zware innerlijke worsteling. Toen Josef zijn broers zag, kwam wat hij als kind had meegemaakt weer naar boven. Als Josef zich herinnert, huilt hij om wat er in zijn jeugd met hem is gebeurd als gevolg van de behandeling van zijn broers.

Gedurende deze tijd van weeklagen en huilen, stapte Josef in feite op weg naar herstel in zijn leven. Hoewel het pijn doet en schrijnt, zal het herkennen en erkennen van onze gevoelens, het accepteren dat we gekwetst zijn, ons een opgelucht gevoel geven en de eerste stap naar herstel. Aan de andere kant zal het begraven, onderdrukken of negeren van de pijn ervoor zorgen dat we de wond onderhouden dat de negatieve emoties ons leven ruïneren.

Beste broeders en zusters, dit verhaal gaat verder en bereikt zijn hoogtepunt wanneer Josef zichzelf voorstelt zoals er staat in vers 3: "Ik ben Josef!" Als een blikseminslag overdag waren Jozefs broers enorm geschokt. Ze konden hun mond niet openen en Josef antwoorden. Josef, van wie ze dachten dat hij dood was, sprak en stond voor hen! De situatie is nu 180 graden gedraaid. Josef, die ze altijd uitlachen, is nu een ambtenaar die de macht heeft om hun leven en dood te bepalen.

Natuurlijk waren zijn broers bang en bevend dat Josef hun slechte daden zou terugbetalen. Als u in de positie van Josef zat, wat zou uw houding dan zijn? Wat ga je doen als je oog in oog komt te staan ​​met mensen die ons pijn hebben gedaan? Wat zou je zeggen als je iemand ontmoet die ons oneerlijk behandelt? Josef deed het onrecht dat hij voelde niet herleven. In plaats daarvan brak hij de ketting van haat uit het verleden.

Op dat moment had Josef werkelijk de gelegenheid om wraak te nemen. Hij is echt machtig. Een vingerknip en deze broers en zussen zullen sterven. Het wraaknemen was in de handen van Josef en het was normaal als Josef aan zijn gekwetste gevoelens beantwoordde. Josef heeft het recht om wraak te nemen, toch? Josef koos er echter voor om in deze kwestie gelijk te blijven. En in de kracht van wraak is er een kracht die giftig is. Hebben we dat niet eerder gevoeld? Worden we niet vaak in de verleiding gebracht om wraak te nemen, als het mogelijk is, doet het meer pijn dan de pijn die we ooit hebben meegemaakt.

Als ons hart verhit aanvoelt en degenen die ons pijn hebben gedaan willen terugbetalen, is er eigenlijk iets subtiels in ons hart: "Wie zijn wij eigenlijk dat willen handelen als God? Als we wraak nemen, is het alsof we zeggen: “Ik weet dat de wraak Uw recht is, Heer, maar ik denk dat U niet genoeg hebt gestraft.

Josef begreep dit. Daarom leerde hij, in plaats van wraak te nemen, te vergeven. In plaats daarvan opende Josef voor hen de deur naar een toekomst met nieuwe mogelijkheden. Zeventien jaar lang woonden Josef, zijn vader en broers en zussen samen in Egypte.

Nogmaals, het was normaal dat Josef de slechte daden van zijn broers naar boven liet komen en bewust maakte. Natuurlijk verwachtte hij dat zijn broers spijt zouden hebben en zich bij hem zouden verontschuldigen. Maar dat was niet de actie die Josef koos. Josef, aan de andere kant, zei: “Wees niet bedroefd en heb geen spijt van wat je gedaan hebt… want God heeft mij gestuurd. Er wordt hier niet expliciet melding gemaakt van vergeving en verzoening.

Maar Josefs keuze om een ​​nieuw blad om te slaan omvat ook zijn bereidheid om de deur naar vergeving voor zijn broers te openen. Dit is de tweede fase van een herstel. Nadat we onze gekwetste gevoelens erkennen en betreuren, bewegen we ons, blijven we niet alleen voor onze wonden zorgen, of blijven we ons de slechte of oneerlijke behandeling herinneren die we hebben meegemaakt. We moeten verder gaan, vooruit gaan en leren vergeven.

Broeders en zusters, wat interessant aan Josefs patroon van uitspraken is, is dat het in feite Gods reddende model weerspiegelt. Bijvoorbeeld in Jesaja 41: 9-13 “Wees niet bang, want Ik ben bij je”. Josef koos ervoor om correct te reageren omdat hij altijd naar God keek. Hij betrok God altijd bij zijn leven.

Deze echo van de redding van God wordt sterker in Josefs volgende verklaring in vers 5 "Heb geen spijt, want je hebt me hier toe verkocht, want om het leven te behouden stuurde God me voor jullie uit ... Dus jullie waren het niet die me hierheen stuurden, maar God! Hij is het die mij heeft aangesteld als vader van Farao en heer van al zijn paleizen en als heerser over het hele land Egypte. "

Vanuit menselijk perspectief zien we hoe zwaar de traumatische levenservaringen zijn waar Jozef van jongs af aan mee moet omgaan. Echte, dit is niet het geval in de ogen van de Heer. In het verhaal van de zware levensreis van Jozef blijft de Heer niet stil, maar grijpt hij wel degelijk actief in

Dit is de sleutelzin in het hele Josef-verhaal. Josef zag zijn ervaringen als onderdeel van Gods grote doel en plan. Josef herdefinieerde zijn leven. Door te interpreteren laten we ons verleden in de handen van God over en proberen we het niet langer vanuit ons standpunt als mens te zien, maar ook vanuit Gods standpunt. De schuld van zijn broers, het verdriet van hun vader over het verlies van Josef en de wraak van Josef werden allemaal gebruikt als instrumenten om verlossing van God te verkondigen.

Gods plan is aan het werk "in, met en aan" de slechte daden van mensen. Niemand kan de kracht van God op het werk stoppen of beperken. God werkt vrij. Josef en zijn broers hebben een vrije wil om hun daden te kiezen. Maar uiteindelijk is het God die door hun daden werkt om leven te geven.

Broeders en zusters, deze zelfde en machtige God die in het leven van ieder van ons werkt Ons huidige bestaan ​​is een product van wat we in het verleden hebben meegemaakt. We hebben allemaal een verleden, ouders, opvoedingspatronen en ervaren behandelingen, zowel positief als negatief.

Maar laten we niet vergeten dat God de Almachtige ook door dit alles heen werkt. Zoals het in Romeinen 8:28 zegt: “God werkt in alle dingen voor het welzijn van iedereen voor wie in Hem gelooft. Zolang we maar geloven en ons leven aan Hem willen toevertrouwen.

Broeders, en zusters, dit is een voorbeeld dat we van Josef kunnen leren bij het verwerken van het innerlijke kind en het trauma dat het heeft meegemaakt. Door alle traumatische ervaringen heen die hij heeft meegemaakt, kan Jozef zichzelf zien als een werktuig in de handen van de Heer. Als mens zien wij de vroegere ervaringen van Jozef als iets pijnlijks en traumatisch, maar Jozef is in staat om zichzelf te zien als iemand die altijd in het reddingsplan van God voorkomt. Jozef is in staat om het goed op te pakken en trouw te blijven aan de Heer, terwijl andere mensen in zijn omgeving niet eerlijk waren.

Broeders en zusters, laat het in ons leven zijn dat zowel positieve als negatieve ervaringen niet alleen uitmonden in wanhoop en bitterheid, maar in Gods handen middelen kunnen worden die vrede en leven brengen. Ieder van ons is kostbaar in Zijn ogen. God heeft ieder van ons op unieke wijze geschapen en met een doel. Door het verhaal van Jozef leren we dat de Heer onze traumatische ervaringen uit het verleden tot een mooi verhaal voor een ander kan maken. De Heer zegene ons.

AMEN