Marcus 6:30-34, 38-44

1. Van drukte naar rust

Wij leven in een drukke en jachtige tijd. In ons dagelijks leven worden wij overspoeld door allerlei informatie en nieuws. Verder gaan we van de ene taak naar de andere. Overvol wordt ons leven ervan. Als u aan iemand vraagt: ‘Hoe gaat het?’ Grote kans dat u dit antwoord hoort: ‘Druk…druk…druk’. (Vaak zegt men 3 keer druk).

Wij kunnen weleens het beeld hebben dat mensen in de tijd van de Bijbel het nooit druk hadden. Vissers gingen rustig vissen, een zaaier zaaide rustig zijn graan uit, herders wandelden rustig met hun schapen van de ene streek naar de andere. Nou kan het best dat er meer rust was in die tijd dan nu. Maar soms konden mensen het ook vreselijk druk hebben!  Marcus vertelt het heel beeldend in vers 31. ‘Hij zei tegen hen: “Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten.” Want het was een voortdurend komen en gaan van mensen, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te eten.’ 

Overal drukte, terwijl de discipelen net terugkomen van een soort stage. Eerder in dit hoofdstuk vertelt Marcus dat Jezus de leerlingen erop uit stuurt, twee aan twee. Dat moet ontzettend spannend zijn geweest voor de discipelen. Voor het eerst moeten ze nu zélf het Evangelie gaan prediken, zonder Jezus erbij! De discipelen gaan op pad. Marcus schrijft in vers 12 en 13: ‘Ze gingen op weg en riepen de mensen op om tot inkeer te komen, en ze dreven veel demonen uit en zalfden veel zieken met olie en genazen hen.’ Wat de discipelen meemaken, dat moet hen geráákt hebben tot in het diepst van hun ziel! Ze zitten natuurlijk vól met verhalen! Ze willen álles vertellen! En als ze dan bij Jezus komen, is het één en al drukte, geloop van mensen, Jezus kan hen helemaal geen aandacht geven. Daarom zegt Jezus: ‘Kom, we gaan naar een eenzame plaats, dan kunnen jullie wat uitrusten en hebben we tijd samen.’ 

Wat kun je soms snakken naar rust, als je een druk leven hebt! Ik weet niet hoe het bij u, jou is. Misschien valt het wel mee met die drukte in uw, jouw leven. Dan ben je een gezegend mens. Het hangt ook samen met de fase van je leven waar je in zit. Er zijn drukke perioden en er zijn meer rustige perioden. Maar misschien herken je jezelf in die discipelen, die zelfs geen tijd hebben om te eten. Druk, druk, druk!

Opvallend is het Chinese character voor ‘druk’ (máng). Ik spreek zelf geen Chinees, maar dit heb ik onlangs gelezen. Weet u, het Chinese character voor ‘druk’ bestaat uit twee symbolen: ‘hart’ en ‘dood’. Je hart is dood. Pas daarom goed op als u ‘druk, druk, druk’ bent.

Vandaag zegt Jezus het heel persoonlijk tegen u, jou: ‘Mijn kind, kom mee en rust wat uit.’ De boog kan niet altijd gespannen staan. Niemand schiet er wat mee op als jij bezwijkt onder de enorme werkdruk die je hebt. Daarom is er elke week weer de rustdag, de zondag. Tijd om tot rust te komen. Tijd voor de ontmoeting met God in de eredienst. God die ons heeft geschapen, wil ons door de ontmoeting met Hem, Zijn rust en vrede geven. Gun jezelf wat Jezus jou gunt: rust, tijd om op te ademen. Als God Zelf na zes dagen werken een dag rust nam, dan mag jij dat zéker. Zonder Hem trek je het niet. Hij zegt: ‘Kom bij Mij, als je moe bent en belast, Ik zal je rust geven.’ 

Jezus laat de mensen los. Met Zijn leerlingen vaart Hij in een schip naar de overkant van het Meer van Galilea, naar de noordoostkant, waar het rustig is, rustiger dan aan de noordwestkant. Maar de mensen zien Jezus vertrekken, en wat doen ze? Langs de oever van het meer lopen zij óók naar de overkant. Als de boot de oever nadert, dan staat daar al een hele mensenmassa Jezus op te wachten. 

Ik zou me kunnen voorstellen dat zoiets Jezus irriteert. ‘Nou heb Ik toch duidelijk gemaakt dat Ik éven rust wil, ter wille van Mijn discipelen, en daar stáán ze weer!’  Dat zou een logische reactie zijn, toch? Maar wat staat er? Vers 34: ‘Toen Hij uit de boot stapte, zag Hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en Hij onderwees hen langdurig.’

Jezus ziet deze mensen en Hij ziet hun nood. Ze zijn ‘als schapen zonder herder’. En Jezus is de goede Herder! Zou Hij ze dan afwijzen? Nee! Weet u wat kenmerkend is voor schapen zonder herder? Als schapen hun herder uit het oog verliezen, dan worden ze nerveus, ze worden onrustig. En Jezus geeft rust. 

2. Van onrust naar rust

Rust, dat kan staan tegenover drukte, daar hadden we het net over. Maar rust, dat kan ook staan tegenover onrust, en daar gaat het hier over. Die mensen op de oever komen graag om naar Jezus te luisteren. Er is onrust in hun ziel. Een diepe hunkering naar vrede. En het zou zomaar kunnen zijn dat je juist dát verlangen naar rust herkent, die innerlijke honger, die hunkering naar vervulling, naar vrede in je ziel. 

Die onrust in onze ziel kan veroorzaakt worden door allerlei factoren. Het kan zijn door de last die anderen op jou leggen. De sociale verwachtingen, de druk om jezelf te bewijzen, de druk om te presteren. Zeker is dit in de tijd van social media. Dat mensen steeds rekening houden met wat anderen over hen denken. Zelfs zijn er jongeren die gestressed zijn vanwege social media. Ze plaatsen constant berichten, zelfies of allerlei foto’s en kijken constant hoeveel likes ze krijgen en of ze meer volgers krijgen. Ze vergelijken ook of ze meer likes krijgen dan hun beste vrienden.

Henri Nouwen preekte ooit in de TV uitzending Hour of Power: ‘Wie ben ik?’ Mensen maken zich druk om deze vraag ‘Wie ben ik?’ en proberen antwoord te vinden door te zeggen: Ik ben wat ik doe (mijn beroep). Ik ben wat ik heb (mijn bezit). Ik ben wat mensen over mij zeggen (mijn reputatie). Maar deze antwoorden zijn schijn. Als ik niets meer heb, als ik die baan of werkzaamheden niet meer kan doen, als mensen niets positief over mij zeggen, ben ik dan mijzelf niet meer? Het Bijbelse antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’ is: ik ben de geliefde zoon of dochter van God’. Als wij dat diep beseffen in onze binnenste, dan hebben wij rust.

Die onrust in onze ziel kan ook veroorzaakt worden door de situatie of omstandigheden waarin we ons bevinden. Bijvoorbeeld de coronacrisis die de wereld nu nog steeds teistert met alle onzekerheden die het met zich meebrengt.

Vandaag nodigt Jezus Zelf ons uit. Kom bij Mij en vindt rust voor je ziel! Ik hou van je. Ik zorg voor je! Je bent veilig bij Mij! Ik regeer over deze wereld. Ik heb het beste met je voor! Je bent mijn geliefde kind. Ik neem jou in liefde aan, want voor al jouw zonden hing Ik aan het kruis. Voor al jouw fouten gaf Ik Mijn leven. Voor al jouw falen ging Ik de dood in. En… Ik stond op, in een nieuw leven! Leef je nieuwe leven in Mij! Vertrouw op Mij! Ik laat je nooit los! Heb ik toch beloofd: ‘Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’ Alle dagen. Ook in de dagen dat je je onrustig voelt.’ Jezus geef rust te midden van onrust!’ 

3. Rust vind je bij de goede Herder

Jezus is de goede Herder. Deze mensen op de oever, ze hoeven niet meer vol onrust verder te lopen. Ze mogen gaan zitten. Ziet u dat? Vers 39 en 40: ‘Hij zei tegen hen dat ze de mensen opdracht moesten geven om in groepen in het groene gras te gaan zitten. Ze gingen zitten in groepen van honderd en groepen van vijftig.’

Jezus zegt: ‘Ga nou eens rustig zitten!’ Natuurlijk, Hij weet al wat Hij gaat doen, dat Hij brood zal gaan breken en uitdelen. Maar Hij doet dat niet zoals wij als we de eendjes voeren. Dan is het één groot gekwetter en een druk gevecht om het brood. Nee, Jezus zegt: ‘Ga rustig zitten!’ Hij neemt de tijd, en wij mogen de tijd nemen. Bij Hem kom je werkelijk tot rust! Zo ordelijk. Zo veel rust!

En dan staat er: ze moesten gaan zitten ‘in het groene gras’. Dat betekent dat het voorjaar was. ‘Het was kort voor het Joodse Pesachfeest’, staat in Johannes 6:4. Marcus legt de nadruk op het groene gras. Beseft u waarom hij dat doet? Daarnet schreef Marcus dat de mensen waren ‘als schapen zonder herder’. Hier is de Herder en Hij geeft Zijn schapen een groene weide, een grazige weide. Psalm 23 gaat hier in vervulling! ‘De HEER is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water …’

En in die groene weide zitten de mensen niet als losse individuen, nee, ze zitten in groepen van honderd en van vijftig. Zoals schapen bijeen horen in een kudde, zo horen de volgelingen van Jezus ook bij elkaar. Jezus brengt ons samen in gemeenten. Zoals de preek van ds. Marla vorige week ‘Geschapen voor de gemeenschap’.

Waar Jezus het brood breekt en waar Hij deelt van de vis, daar is genoeg. Vijf broden en twee vissen, het is genoeg voor duizenden mensen. En is er zelfs nog over: twaalf volle manden. 

Vandaag nodigt Jezus je uit, om bij Hem je rust te vinden. Rust, omdat je het vaak zo druk hebt. Rust, omdat je hart onrustig is.

De zomervakantie is in bepaalde regio’s in Nederland begonnen. Vanwege de situatie gaan velen misschien niet ver weg. Maar neem hoe dan ook rust in de vakantieperiode! Jezus erkende het belang van rust en ontspanning. Een goede balans vinden tussen werk en ontspanning is een belangrijk onderdeel van ons leven als discipelen van Jezus. Zet de versnelling lager. Kalm aan. Geniet van de natuur, van Gods schepping. Neem tijd om te wandelen in de buurt. Kijk aandachtig naar de prachtige bomen. Ruik de geur van de bloemen. Luister intens naar de vogels. Bewonder de sterren in de nacht. Lees goede boeken! Neem tijd voor uw hobby. Geniet van het samenzijn met uw dierbaren. Speel een bordspel. En neem vooral tijd om bij Jezus te zijn; door gebed en Zijn Woord. Geniet van Zijn liefde en aanwezigheid in uw leven. Jezus is de goede Herder. Hij geeft u vrede. Kom tot rust bij Jezus!

Amen.