Filippenzen 3:7-16

Geliefde gemeente. Als ik op bezoek kom bij een gemeentelid, wordt wel eens tegen mij gezegd: “Kijk alstublieft niet naar de rommel”. Ik zeg meestal dat het geen probleem is. Het valt wel mee. Bij mij thuis is het ook vaak rommelig. Maar goed, omdat veel mensen dat aan mij vragen, elke keer als ik op bezoek kom, kijk ik maar niet naar de rommel. Ik kijk liever naar de foto’s. Meestal oude en recente foto’s. Dat sluit goed aan bij de gesprekken over het levensverhaal van ‘toen’ en ‘nu’. Als ik twee foto’s van verschillende tijden zie, dan zie ik dat er veranderingen zijn. Een foto van een kindje dat nu al volwassen is. Een foto van een pas getrouwd echtpaar dat nu een groot gezin is geworden. Naast de fysieke veranderingen, besef ik goed dat er ongetwijfeld allerlei gebeurtenissen hebben plaatsgevonden tussen de eerste en de tweede foto. Dat zijn gebeurtenissen die zorgen dat de mensen worden zoals ze zijn op de tweede foto.

Vandaag gaan we enkele verhalen uit de bijbel vergelijken. Het is net als twee foto’s naast elkaar die veel van elkaar verschillen. Zoek de verschillen tussen deze twee foto’s!

De eerste foto is de foto van de vrouwen rondom de kruisiging, de vrouwen die Jezus trouw hebben gevolgd. Matteüs 27:56 noemt hun namen: Maria van Magdala, Maria, de moeder van Jakobus en Josef (oftewel Maria, de moeder van Jezus) en de moeder van de zonen van Zebedeüs. Goede Vrijdag had hen met grote schrik vervuld. Onder de hamerslagen op Golgotha was ook hun hoop neergeslagen. Hun Meester was dood aan het kruis. Ze waren helemaal in beslag genomen door verdriet en angst.

We kijken nu naar de tweede foto. Deze foto komt uit onze aanvangstekst. Dit is de foto van de vrouwen na het horen van het goede nieuws van een engel.

De vrouwen verlaten haastig het graf om dit goede nieuws te vertellen aan de discipelen. Met welke gevoelens? Met ‘vrees en grote blijdschap’ (HSV). Dat herkennen we ook toch zo’n dubbel gevoel? Als je goed nieuws hoort die je helemaal niet verwacht, die je niet eens durft te dromen, dan ben je nog geschrokken. Sterker nog: je bent bang. Maar aan andere kant ben je blij. Je kan huilen van blijdschap. En welke is groter: de vrees of de blijdschap? Hier lezen we: met vrees en grote blijdschap. (Niet: grote vrees en een beetje blijdschap). Zoals het ochtendgloren op die Paasmorgen de duisternis begon te verdrijven, zo zou de vreugde de vrees gaan verdrijven.

Hoe is het mogelijk dat ze zo enorm veranderd zijn? Wat gebeurde er in de tijd tussen die twee foto’s? Het antwoord is: Pasen! Jezus is opgestaan! Mijn Verlosser leeft! De dood is overwonnen. De vrouwen hebben de kracht van Christus’ opstanding meegemaakt, die verandering teweegbrengt in hen: van angst naar hoop! Wat een verschil!

In onze Schriftlezing getuigt apostel Paulus over de veranderingen in zijn leven. Wij zien hier opnieuw twee foto’s. De eerste foto. Paulus was iemand die op zichzelf vertrouwde. Hij had een groot zelfvertrouwen: op grond van zijn geboorte en op grond van zijn persoonlijke prestaties.

Dat zelfvertrouwen op grond van de geboorte en afkomst heeft verschillende redenen:
Eerste reden: Paulus had het uiterlijke kenmerk van de Joodse godsdienst. Zijn ouders waren geen heidenen geweest, maar Joodse gelovigen. Hij werd besneden toen hij acht dagen oud was (vers 5). Dat was het teken dat hij lid was van Gods gezin.
Tweede reden voor Paulus’ zelfvertrouwen: dat hij “uit het volk Israël” was, Gods uitverkoren volk. (vers 5).
Derde reden voor Paulus’ zelfvertrouwen was zijn zuivere afkomst: “van de stam Benjamin”. Van de twaalf aartsvaders was alleen Benjamin in het land van de belofte geboren. Uit de stam Benjamin was de eerste koning van Israël voortgekomen, Saul. Verder was Paulus een geboren Hebreeër. Van het zuivere Hebreeuwse ras dus.

Paulus had ook een groot zelfvertrouwen op grond van zijn persoonlijke prestaties:
Ten eerste was hij altijd religieus geweest. Hij was een Farizeeër (vers 6). Hij behoorde tot een strenge groep binnen het Jodendom. Hij geloofde in God, bad en bracht altijd financiële offers. Hij was ook een leerling van Gamaliël, de bekendste Joodse meester van die tijd (Handelingen 22:3).
Ten tweede was Paulus volkomen oprecht geweest in zijn overtuiging, en had hij zich met alle inzet gestort op het uitvoeren van wat hij als Gods wil beschouwde: het vervolgen van de christelijke gemeente.
De derde prestatie die voor Paulus een reden was om zich zeker te voelen was zijn keurige levenswijze. Hij deed precies wat men volgens de Joodse wet moest doen om een goed mens te zijn. Paulus beschouwde zichzelf als foutloos. 

Waar bent u zelf heel erg trots op in uw leven? Is dat uw afkomst? Is dat uw uiterlijkheid? Uw schoonheid, dat u er verzorgd uitziet? Uw bezittingen? (uw huis, auto, juwelen, kleding, enz.) Is dat uw prestatie? (Opleiding, carrière, levenservaringen, of godsdienstig leven?) Paulus heeft veel redenen om trots te zijn, maar voor Paulus is dat alles de eerste foto, zijn oude leven.

Wij zien verder de tweede foto van Paulus. Wat vroeger voor Paulus winst was, is hij nu omwille van Christus als verlies gaan beschouwen. Sterker nog: als afval. De schoonheid van het leven in en met Christus gaat alles te boven. Wat gebeurde er in de tijd tussen de eerste en de tweede foto van Paulus? Paulus heeft de opgestane Christus ontmoet onderweg naar Damascus. Hij is totaal veranderd door de kracht van Christus’ opstanding: van een vervolger naar een verkondiger.

De dood leek “het einde” van alles. Maar op Pasen is Jezus opgestaan uit de dood. Door de kracht van Zijn opstanding heeft Jezus de duivel ontwapend, ons vrijgemaakt van de zonde en de dood verslagen. Wat is nog krachtiger dan de macht van de opstanding? De opstanding van Jezus is niet alleen een feit in de wereldgeschiedenis. De opstanding van Christus is een dynamische kracht die nu nog steeds werkzaam is. Dat is de kracht die ons transformeert van het oude leven naar het nieuwe leven: van de eerste foto naar de tweede foto.

Hoe kunnen wij de kracht van de opstanding ervaren? Het is niet zoals Popeye in de film. Voelt hij zich zwak, dan heeft hij makkelijk een hulpmiddel. Gewoon een blikje spinazie eten, dan ontvangt hij de kracht. Dan wordt hij supersterk.

Maar de kracht van de opstanding is anders. De kracht van de opstanding is niet los verkrijgbaar. Die kracht heeft te maken met het kennen van Christus. En ‘kennen’ betekent in de Bijbel veel méér dan bij ons. ‘Kennen’ in de Bijbel, dat is niet: ‘O wacht eens, dat gezicht ken ik, ik weet wel wie dat is!’ ‘Kennen’ in de taal van de Bijbel betekent: helemaal één worden met die ander. Een intieme en persoonlijke relatie hebben met Jezus. Voorgoed aan Jezus vastgeklonken zijn. Christus kennen heeft ook tot gevolg dat de gelovigen zullen lijden om de naam van Jezus. Lijden betekent niet alleen vervolgingen, maar ook een steeds intensere gemeenschap met Christus, waarin het oude leven steeds meer afsterft. Dit is een levenslang proces, die ‘heiliging’ genoemd wordt. Een volgeling van Jezus zal altijd ervaren dat er strijd is tussen het ‘oude leven’ en ‘nieuwe leven’. Het oude leven zegt bijvoorbeeld: “Ik haat die persoon“. Door het kennen van Christus mogen we die persoon vergeven! Dit is een moeilijk en pijnlijk proces. Een proces waarin het oude leven echt diep begraven moet worden. De kracht van Christus’ opstanding maakt dat echter mogelijk.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood evangelist Corrie ten Boom Joodse onderduikers en verzetsmensen een veilige schuilplaats in een geheime ruimte in haar huis in Haarlem. Uiteindelijk is ze verraden en in een concentratiekamp terecht gekomen. Gelukkig heeft ze dit overleefd. Velen zijn vooral geraakt door de liefde die Corrie had voor de mensen om haar heen. Deze liefde is goed zichtbaar wanneer later in haar leven één van de beulen uit het concentratiekamp naar haar toe komt. Deze beul heeft op dat moment veel spijt van wat hij heeft gedaan. Hij vraagt haar met uitgestrekte hand: ‘Mevrouw Ten Boom, kunt u mij vergeven?’ Zij vindt het erg moeilijk en houdt haar hand stevig op haar rug. Er speelt zich een heftige strijd af in haar hoofd. Ze besluit tot God te bidden om wijsheid. Plotseling maakt God haar hand los en zegt ze: ‘Ik vergeef u.’ Waar menselijke liefde eindigt, daar gaat Gods liefde verder. Deze uitspraak van Corrie Ten Boom inspireert velen: “Kunt u vergeven? Ik niet! Maar Jezus in mij kan het wel!” De kracht van de opstanding wil zeggen: verder kijken dan de haat, gebrokenheid, wanhoop, angst en dood.

Het thema van onze Paasdienst is: “De kracht van Christus’ opstanding stelt ons in staat Zijn goede en trouwe dienaar te zijn.”
Dit zien we in het leven van Paulus. Bekering (verandering van richting in het leven) en roeping zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Paulus heeft zijn leven gegeven aan Christus en Christus roept hem om Zijn dienaar te zijn. Paulus is een goede en trouwe dienaar. Hij is ook een dienaar die toegewijd en verantwoordelijk is. Een van zijn motto’s luidt: ‘Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen’ (Kolossenzen 3:23). Elke gelegenheid in de bediening laat hij niet varen, maar grijpt hij in. Elke taak die God geeft, groot of klein, maakt hij af. Niet alleen goed beginnen, maar ook goed eindigen. Paulus dient niet met een spirit van frisdrank. Frisdrank die helemaal vol is met bubbelent soda als je het schenkt, maar langzamerhand zakt het weg. Nee. Paulus dient integendeel met volharding.

 Dat geldt ook voor een ieder van ons. Door Jezus’ sterven en opstanding
ontvangen we vergeving en nieuw leven. Het is Zijn genade en niet onze verdienste. En wij worden vernieuwd door het steeds meer kennen van Jezus. Vervolgens roept God ons tot een bepaalde taak in de gemeente of daarbuiten. Waar roept God u, jou op dit moment? Vanuit het leven van Paulus worden we ook eraan herinnerd dat de trots op zichzelf en op eigen prestatie de bediening in gevaar brengt.

Geliefde gemeente. Het is Pasen. De Heer is waarlijk opgestaan! Ervaar de kracht van Christus’ opstanding in uw leven! De kracht die bezorgdheid en angst veranderd naar moed en hoop voor de toekomst. De kracht die het vertrouwen in zichzelf veranderd naar het vertrouwen en roemen in Christus. De kracht van Christus’ opstanding die ons in staat stelt Zijn goede en trouwe dienaar te zijn, wetende dat Christus op een dag zal zeggen: ‘Uitstekend! Jij bent een goede en trouwe dienaar. Je hebt trouw gezorgd voor een klein bedrag. Daarom krijg je de leiding over grote en belangrijke zaken. Kom nu naar mijn feest.’ (Matteüs 25:21).

Amen.