Romeinen 1:8-17
Geliefde gemeente. Hoe belangrijk is familie voor u, jou? Tijdens een jongerendienst in een van de regio’s van de GKIN enkele tijd geleden, vertelden de jongeren over hoe belangrijk en kostbaar familie is voor hen. Wat zeggen ze over familie? Familie geeft veiligheid, geborgenheid, blijdschap, steun. Bij familie voel je je thuis. Je mag er zijn zoals je bent. In de familie geef je om elkaar, zorg je voor elkaar. Je hebt familie nodig: voor steun, advies, bevestiging, je hart luchten, je moeite en vreugde delen.
Familierelatie is zeker niet altijd koek en ei. Wij zien wel eens om ons heen dat familieband uit elkaar is vanwege ruzie, bijvoorbeeld over erfenis. Wij horen wel eens dat familieleden tegen elkaar zeggen: ‘Ik hoef je niet meer te zien…’. Zelfs in Indonesië zie je soms in een krant een advertentie: “Bij deze verbreek ik de familieband met … Vanaf nu is ieder verantwoordelijk voor zijn eigen daad. Getekend: … (naam van de advertentieplaatser)”.
Hoe anders zien we in Psalm 133, die wij als aanvangstekst lazen. ‘Hoe goed is het, hoe heerlijk als broeders (en zusters) bijeen te wonen!’ Dan komt er een beweging van boven naar beneden: de stroom van Gods zegen. Zoals de heilige en kostbare olie voor de zalving van priesters die steeds neervalt. Eerst op de baard van Aäron en verder op de hals van zijn gewaad. Zoals de dauw van de Hermon die neervalt op de bergen van Sion. De dauw van de Hermon is verfrissend en maakt het land vruchtbaar. In de broederlijke en zusterlijke verbondenheid, daar geeft de Heer Zijn zegen: leven voor altijd.
Psalm 133 gaat niet alleen om de band in een familie, mensen die bloedverwanten zijn met elkaar. Deze Psalm gaat ook om de familieband van Gods volk. Zo zijn wij ook hier allemaal familie in Christus. Wij zijn ook bloedverwanten in Christus, want wij zijn samen gered door het bloed van Jezus. Weet u dat wij dan dezelfde bloedgroep hebben? Niet: O, A, B, AB. Maar bloedgroep ‘J’ (Jezus). Wij zijn familie in Christus. Net als de slogan van de GKIN: “A happy family in Christ!”. Een blijde familie in Christus! Laten we vandaag stilstaan bij de betekenis van familie in Christus.
In onze lezing maakt Paulus de gemeente in Rome (hoofdstad van het Romeinse wereldrijk) bewust dat ze familie zijn in Christus. De kerk in Rome bestond uit twee groepen: de bekeerde heidenen en christenen uit joodse afkomst. In de maatschappij toentertijd hadden deze twee groepen (de heidenen en joden) niets met elkaar te maken. Maar in de kerk van Rome was dat anders. Dat geldt ook voor ons tegenwoordig. Hier zijn we familie. Familie kies je niet. In familie wordt je aan elkaar gegeven. Door Jezus Christus mogen we God onze Hemelse Vader noemen. Gelovigen die God noemen als Hemelse Vader zijn dus broeders en zusters van elkaar. Christus brengt ons samen en verbindt ons als Zijn gemeente, Zijn grote familie. Paulus moedigt de gemeente aan om hun familieband met elkaar te versterken (zie Romeinen hoofdstuk 14 en 15).
Weet u wat opvallend is? Paulus zelf is nog nooit in Rome geweest, maar hij voelt zo sterk de familieband in Christus met de gemeente daar. Daarom dankt hij God voor hen allen in vers 8. Niet alleen dat. Paulus bidt ook elke dag voor hen. Paulus heeft grote verlangen om de gemeente van Rome een keer te bezoeken. Hier zien we dus het eerste kenmerk van familie in Christus: familie die aan elkaar denkt, familie die bij elkaar hoort en waar niemand wordt achtergelaten of vergeten.
In onze lezing noemt Paulus verder het tweede kenmerk van familie in Christus: familie in Christus deelt geestelijke gave om elkaar te sterken (vers 11). “11 Want ik verlang ernaar u te ontmoeten en u te laten delen in een geestelijke gave, om u te sterken”.
Het was de laatste dag van school en zoals gewoonlijk brachten kinderen geschenken voor hun leraar. De juffrouw zet een tafel op voor de klas zodat de kinderen hun geschenken kunnen neerleggen. De zoon van de bloemist bracht een groot boeket voor de juffrouw. De juffrouw keek blij en ruikte aan de bloemen. De dochter van de eigenaar van een snoepwinkel bracht een mooie doos met snoep. ‘Hmmm… lekker’, dacht de juffrouw. De zoon van slijter eigenaar bracht een grote, zware doos. De juf merkte dat het een beetje lekte. Zij raakte de druppels van de vloeistof met haar vinger en proefde. ‘Is het wijn?’, raadde ze. ‘Nee’, zei de jongen. Zij proefde nog een paar druppels. ‘Champagne?’. ‘Nee’, zei de kleine jongen. ‘Het is een hondje!’. De juf proefde dus …?
Wat duidelijk is dat we net als die kinderen in het verhaal geroepen zijn om geestelijke gave te brengen om elkaar te sterken. Want gave betekent meer dan alleen geschenk. Gave betekent: geschenk met een opdracht. Paulus is zich bewust van de geestelijke gave die God aan hem geeft: prediking, onderwijs, vermaningen, woorden van opbouw. Met al die gaven wil hij de gemeente sterken. Dat is zijn opdracht.
GKIN bestaat dit jaar 38 jaar (geïnstitueerd op 7 juli 1985 in de Kruiskerk te Amstelveen). De geschiedenis van de GKIN in alle regio’s, staat niet los van mensen die hun gaven hebben gebracht en beschikbaar gesteld voor de opbouw van de gemeente. Daar danken wij de Here Jezus voor.
Over de gaven van de Geest spreekt Paulus in I Korintiërs 12:7 “In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente”.
De vraag ter reflectie aan ons allen is: ‘Welke gave(n) stel ik beschikbaar om elkaar te sterken, ten bate van de gemeente?’
Het derde kenmerk van familie in Christus is: elkaar bemoedigen. “Ik verlang … om door elkaar bemoedigd te worden: ik door uw geloof en u door het mijne” (vers 12). Het is bijzonder hier. Paulus, de apostel van Christus stelt zich niet alleen op als iemand die anderen bemoedigt, maar hij heeft ook die bemoediging nodig van medegelovigen. Hier zien we een nederige houding van Paulus. Met andere woorden ‘Wij hebben elkaar nodig en wij hebben aan elkaar te bieden’.
Johannes Calvijn, de reformator zegt in zijn commentaar op dit bijbelvers het volgende: “In de kerk van Christus is er niemand zo arm dat hij niet iets zou kunnen meebrengen dat ons kan verrijken. Wat ons vaak belet om zulke vruchten te plukken, is arrogantie en jaloezie…”
Wij moeten dus oppassen voor arrogantie en jaloezie, want door arrogantie en jaloezie denken we dat we genoeg hebben aan onszelf en zodoende kunnen we elkaar niet bemoedigen. De nederige houding zoals van apostel Paulus is dus de sleutel om elkaar te bemoedigen. 
GKIN regio Tilburg is gekend als een hartelijke en warme gemeente. Je proeft hier sterk het saamhorigheidsgevoel. Alle leeftijdsgroepen zijn aanwezig in de kerk: kinderen, tieners, jongeren, volwassenen, jonge gezinnen en senioren. Een gemeente die actief is en groeit. Veel mensen zijn betrokken in het reilen en zeilen van de gemeente: ouderlingen en activisten in verschillende commissies en werkgroepen. Waar mensen met elkaar samen werken, zullen er altijd meningsverschillen, verschillen van inzicht of zelfs irritaties zijn. Maar één ding mogen we niet vergeten: wij zijn één familie in Christus. Het is de Heer die door Zijn genade ons aan Hem verbindt en ons aan elkaar heeft gegeven als familie om samen Zijn werk te doen in Zijn gemeente. Wij hebben elkaar nodig en wij hebben aan elkaar te bieden. Laten we onze familieband als gemeente koesteren, elkaar blijven opbouwen en bemoedigen.
Het vierde kenmerk van familie in Christus is: samen geroepen zijn om het Evangelie van Jezus te verkondigen en uit te dragen (vers 16-17).
Wie houdt van BBQ? Wat heb je nodig voor BBQ? Kolen! Om het vuur brandend te houden voor de sate of lekkere hamburger moeten de kolen dicht bij elkaar zijn om samen het vuur te verspreiden. Zo is het ook met ons als familie in Christus. Willen we vurig zijn, het Evangelie van Jezus, het Goede Nieuws, verkondigen en uit dragen, hebben we elkaar nodig om ons vurig te houden. Het tegenovergestelde hiervan volgens Paulus is zich schamen voor het Evangelie. Dit gebeurt vooral wanneer christenen leven als enkelingen en niet meer in gemeenschap. Het vuur begint te doven.
Het vuur is zo krachtig en onmisbaar voor menselijk leven. Zo is het ook met het Evangelie van Jezus. Het Evangelie is Gods reddende kracht voor mensen. Familie in Christus betekent dus dat wij een gezamenlijke missie hebben: het Evangelie uit dragen.
Aan familie denken we natuurlijk aan concrete namen. Daarom doet Paulus aan het eind van zijn brief de hartelijke groeten aan aantal gemeenteleden. Dat doet Paulus altijd in zijn brieven, maar in zijn brief aan de gemeente in Rome is deze lijst opvallend lang. Ik kan me best voorstellen dat Paulus tijdens het schrijven dacht: ‘Vergeet ik niemand?’ “Groet Prisca en Aquila … Epenetus, Maria, Andronikus en Junia, Ampliatus, Urbanus, Stachys, Apelles, de huisgenoten van Aristobulus, Herodion, de huisgenoten van Narcissus, Tryfena en Tryfosa, Persis, Rufus, Rufus’ moeder, Asynkritus, Flegon, Hermes, Patrobas, Hermas, Filologus en Julia, Nereus en zijn zus, en Olympas”. (zie Romeinen 16:3-16).
Paulus is nog nooit in Rome geweest, maar waarschijnlijk heeft Paulus hen ontmoet in verschillende steden tijdens zijn zendingsreizen. ‘Uit het oog, maar niet uit het hart’. Al zien we elkaar lang niet, wij blijven familie in Christus.
Kent u de animatiefilm van Walt Disney ‘Lilo and Stitch’? Lilo is een meisje uit Hawaï. Zij heeft haar ouders verloren bij een auto-ongeluk. Lilo heeft geen vrienden totdat Stitch, haar hond in haar leven komt. Opvallend is de betekenis van de naam Lilo in het Hawaiiaans. Lilo betekent: verloren. Stitch betekent herenigen. Lilo en Stitch betekent dus: verloren en herenigd worden. Lilo voelt de familieband met Stitch en zei tegen Stitch: “Je bent mijn Ohana. Ohana betekent familie (in het Hawaiians). Familie betekent niemand wordt achtergelaten of vergeten”.
We zijn allen familie in Christus! Familie die aan elkaar denkt, familie die bij elkaar hoort en waar niemand wordt achtergelaten of vergeten. Familie die de geestelijke gaven deelt om elkaar te sterken. Familie die elkaar bemoedigt. Familie die samen de roeping krijgt om het Evangelie van Jezus te verkondigen en uit te dragen. Laten we samen groeien als familie in Christus!
Amen